در اين بين ماهنامه تخصصي ارتش آمريکا که به بررسي آخرين تحولات نظامي و ژئوپلتيک اقصي نقاط جهان مي‌پردازد، در تازه‌ترين شماره خود به تحولات صورت گرفته در ساخت جنگ‌افزارهاي نظامي در صنايع دفاعي ايران پرداخت و نوشت: جمهوري اسلامي ايران در پي تقويت مطلوب بنيه نظامي خود هم با توليدات بومي و هم سفارش‌هاي خارجي برآمده است.

بر اين اساس، تلاش‌هاي ايران در توليد جنگ‌افزارهاي پيشرفته و اشتياق به مهندسي معکوس دو جرياني هستند که با هم‌ديگر منجر به ساخت تانک جديد «کرار» شده‌اند.

اين نشريه با استناد به منابع داخلي ايران در زمينه ساخت تانک جديد کرار به نقل سخنان سردار «حسين دهقان» وزير دفاع ايران پرداخت که پيشتر گفته بود با توجه به اين‌که تانک کرار تحرک بيشتر، ميزان آتش بالاتر و فضا بيشتر براي خدمه دارد، ايران در پي خريد تانک تي-90 از روسيه نيست .

اين نشريه سپس نوشت: با توجه به شباهت‌هاي موجود بين دو تانک کرار و تي-90 به نظر مي رسد مهندسان ايراني در ساخت تانک کرار از تانک تي-90 مهندسي معکوس کرده يا به برخي به برنامه‌هاي ساخت آن دسترسي پيدا کرده‌اند.

ماهنامه ارتش آمريکا سپس با پرداختن به موضوع ساخت تجهيزات بومي از سوي ايران نوشت: ميل آشکار ايران در توليد جنگ افزارهاي بومي و اشتياق در مهندسي معکوس جنگ‌افزارهاي خارجي شايد موجب احتياط مقام‌هاي نظامي چين و روسيه درباره عقلاني نبودن فروش فن آوري‌هاي پيشرفته در بلندمدت به اين کشور شود زيرا ايران خريد اين سلاح‌ها را به عنوان وسيله‌اي براي تقويت صنايع نظامي بومي خود مي‌داند.

از سويي ديگر سرمايه گذاري ايران در افزايش قابليت توليد جنگ افزارهاي داخلي نشان از فقدان اطمينان اين کشور به جامعه بين‌المللي در زمينه رهايي از تحريم‌ها و يا اين‌که خواهان حفظ پرسنل موجود در صنايع دفاعي و تداوم اشتغال آن‌ها است.

در خاتمه اين تحليل آمده است:در هرحال، به نظر ايران در جستجوي افزايش قابليت‌هاي نظامي و جايگاه خود در منطقه است.

هفته‌نامه «ويک» نيز پيشتر در زمينه  ساخت تانک کرار نوشت: ايران تانک بزرگ اسرار آميزي ساخته  و وزير دفاع ايران آن‌را يکي از پيشرفته‌ترين تانک‌هاي جهان ناميد.

اين رسانه نوشت: با اين‌که نتيجه‌گيري با ديدن فيلم چند ثانيه‌اي از تانک جديد ايران دشوار است، اما بهرحال اين تانک ابهام‌هايي را برانگيخته است.

بر اساس اين گزارش، تي-90 ام .اس، تانک پيشرفته روسي و معرف تحولي در طراحي تانک است. مختصر گفته شود که خانواده تي- 90 ترکيبي از تانک کلاسيک تي-72 با تانک «تي-80» است.

تانک تي-90 مجهز به سامانه دفع موشک‌هاي ضد تانک است و در نبردهاي سوريه شليک موشک ضد تانک «تاو» آمريکا شورشيان ضد دولتي به تانک‌هاي تي-90 ارتش سوريه تنها خسارت‌هاي جزيي بر آن‌ها وارد کرد.

ويک در ادامه نوشت: تانک به نمايش در آمده در تلويزيون ايران به يقين شبيه تانک تي-90 ام اس است و شواهدي براي اثبات آن نيز وجود دارند که مي‌توان به برجک کوتاه، پوشش زرهي دندانه‌دار و محل نصب سلاح در بالاي برجک تانک و برخي موارد ديگر اشاره کرد. البته تفاوت‌هايي نيز وجود دارد از قبيل اين‌که تانک ايراني در برجک داراي بخش اتصالي قابل رويت بوده و بشکه سوخت اضافي در پشت ندارد و مجهز به مسلسل بزرگتري در برجک است.

نشريه آمريکايي «نشنال اينترست» نيز هفته گذشته با تمرکز به ساخت جنگنده‌هاي نسل سوم از سوي ايران نوشت: عزم ايران در توليد جنگنده‌هاي بومي پروسه‌اي بلند مدت جهت خودکفايي است و نبايد آن‌را مبالغه انگيز تعبير کرد.

اين نشريه آمريکايي نوشت: ايران مشتاق توليد جنگنده‌هاي بومي است و در حالي‌که طراحي و توليد جنگنده‌هاي پيشرفته چالشي فني براي صنايع اين کشور بوده با اين‌حال، نيروي هوايي ايران به طور برجسته‌اي توسعه و بهبود چندين جنگنده بومي را به نمايش گذاشته و جنگنده «صاعقه» (HESA Saeqeh) قابل توجه‌ترين آن‌هاست به طوري‌که رسانه‌هاي ايران آن‌را با «اف-18 هورنت» قياس مي‌کنند.

 اين نشريه در ادامه با اشاره به حضور صدها نوع جنگنده‌هاي اف -5 ايي و اف در ايران و قبل از پيروزي انقلاب اسلامي و قابليت‌هاي آن‌ها در اجراي حملات زميني عليه نيروهاي عراق در برهه جنگ تحميلي و آسيب رساندن به 4 جنگنده «ميگ _21 » و حتي يک جنگنده «ميگ _25» اين کشور با شليک مسلسل نوشت: ايران با نوآوري قطعات جديدي را ساخت و حتي قطعات قديمي‌تر ديگر هواپيماهاي اسقاط شده را در اين جنگنده تعبيه کرد و بدين‌سان امروزه بين سي تا پنجاه جنگنده اف-5 فعال در بدنه نيروي هوايي ايران وجود دارند.

نشنال اينترست به اقدام‌هاي ايران در ساخت جنگنده‌هاي بومي چون «آذرخش»، به هم خوردن اين پروژه در سال 2010 و تلاش در ساخت جنگنده‌هاي «صاعقه» پرداخت و نوشت: اين جنگنده شبيه اف _ 5 با دو تثبيت کننده دم عمودي و سطح شيبدار رو به خارج چون اف-18 هورنت است که به رنگ سرمه‌اي و زرد چون هواپيماهاي آکروباتيک تيم «بلو انجلز» (Blue Angels) استتار شده است. جنگنده‌هاي صاعقه مجهز به بال‌هاي آيرو ديناميکي هستند و حتي در جريان رزمايشي در سال 2007 با راکت اهدافي را نشانه گرفتند.

نشنال اينترست نوشت: بال‌هاي دوقلو صاعقه احتمالا چرخش و برخاست بهتري را به نسبت اف_5 فراهم مي‌آورد و به آن نسبت به يک هواپيماي با سرعت و سقف پرواز پايين برتري داده است. ارتقاء جنگ افزارهاي اف_ 5 نيز پيشرفت آشکاري است اما تصاوير ديده شده از صاعقه آن‌ را تنها مجهز به موشک‌هاي هوا به هوا «سايد وايندر» و غلاف‌هاي بمب‌ و راکت غير هدايت شونده نشان مي‌دهد.

اين نشريه آمريکايي با اشاره به نمايش فيلمي از خط توليد جنگنده صاعقه نوشت: باور عمومي اين است که بدنه‌هاي اين جنگنده از نسخه‌هاي قديمي غير قابل پرواز برداشته شده باشند. درحالي که تبديل يک قطعه فلز غير قابل پرواز به يک جنگنده موردي قابل توجه است، اما طراحي و ساخت اجزا آن دقيقا چون نوع اوليه نيست. اين درحالي است که ايران در نهم فوريه 2015، «صاعقه -2 » دو سرنشينه را نيز رونمايي کرد. صاعقه -2، در خدمت اهداف آموزشي و رزمي است و گفته مي‌شود رادار و مهمات آن ارتقاء يافته‌ و حتي به سلاح‌هاي هدايت شونده مجهز شده‌اند. تصور مي‌شود که 17 جنگنده باقي مانده «اف _ 5 اف» دو سرنشين اساس توليد صاعقه -2 را شکل داده‌اند.

نشنال اينترست مي‌نويسد: در حالي‌که صاعقه-2 جنگنده‌اي جديد و توليد انبوه نيست، اما قابليت مانور دارد و فرا صوت بوده و مي‌تواند در اهداف آموزشي و رزمي چون هواپيماي کره‌اي سبک « FA-50 Golden Eagle» استفاده شود. البته اين‌که اين هوايپما بتواند چون جنگنده‌هاي «ميگ-21 » يا «فانتوم-4» موشک‌هاي برد بلند هوا به هوا و سلاح‌هاي هدايت شونده را حمل کند هنوز مشخص نيست. البته اين امر شايد چندان هم مهم نباشد زيرا اصلاح و بازسازي جنگنده‌هاي اف-5 روشي است که ايران بدين وسيله به کسب تجربه در ساخت جنگنده پرداخته، پيکربندي دم‌هاي دو قلو را آزمايش کرده و اين خود موجب تبليغاتي براي قابليت‌هاي صنايع نظامي اين کشور خواهد شد.

بر اين اساس، تجربيات کسب شده در مسير ساخت صاعقه موجب طراحي جنگنده رادارگريز «شفق» شده  که البته قرار بود سال 2008 آماده شود اما  ايران در سال 2016 اعلام کرد که نسخه نخست شفق به زودي آزمايش مي‌شود.

در خاتمه اين گزارش آمده است: اين‌ موارد به درستي نشان مي‌دهند که عزم ايران در توليد جنگنده بومي پروسه‌اي بلندمدت به هدف خودکفايي نهايي است و نبايد اظهارات اين کشور را در ساخت تسليحات بومي مبالغه انگيز تعبير کرد.

انديشکده آمريکايي «امريکن اينتر پرايز» نيز در آخرين تحليل از توانمندي‌هاي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي نوشته بود : موفقيت سپاه ايران در ساخت و توسعه جايروکوپترهايي با قابليت پرواز در ارتفاع پايين و رادار گريزي امري چالشي براي رقباي ايران است.

امريکن اينتر پرايز نوشت: موفقيت سپاه پاسداران ايران در توسعه جايروکوپترها و استفاده از آن‌ها در ماموريت ويژه موفق مي‌تواند چالش‌هايي را براي کشورهاي ا اعراب خليج فارس در بر داشته باشد. مهمتر از همه اين‌که اين پرنده هاي کم صدا و با قابليت پرواز در ارتفاع پايين قادر به گريختن از چنگال رادارها هستند.

اين انديشکده نوشت: استفاده ايران از فرودگاه سراوان، در سيستان و بلوچستان به عنوان پايگاه جايروکوپترها استفاده در سي‌ کيلومتري مرزهاي پاکستان خطرناک است.